ທາງອົງການອະນາໄມໂລກກໍມີການຄາດຄະເນວ່າ ໃນແຕ່ລະປີຈະມີຄົນເສຍຊີວິດຈາກມົນລະພິດທາງອາກາດສູງເຖິງ 7 ລ້ານຄົນ, ເຊິ່ງແບ່ງອອກເປັນ 4.2 ລ້ານຄົນ ທີ່ເສຍຊີວິດຈາກການຫາຍໃຈເອົາມົນລະພິດທາງອາກາດພາຍນອກອາຄານ ແລະ ອີກຈໍານວນ 3.8 ລ້ານຄົນ ຈະເສຍຊີວິດຈາກຄວັນລົດໄຟໃນຄົວເຮືອນທີ່ເກີດຈາກເຕົາແລະເຊື້ອໄຟທີ່ບໍ່ສະອາດ, ເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າ ມະນຸດເຮົາຈະມີຄວາມສ່ຽງເປັນໂຣກຫົວໃຈແລະໂຣກຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວກັບທາງເດີນຫາຍໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ. ອີກຜົນງານວິໄຈຂອງປະເທດໂຮນລັງກໍພົບຂໍ້ມູນທີ່ໜ້າຕົກໃຈກໍຄື ພົບໄມໂຄຣປລາສຕິກທີ່ມີຂະໜາດເສັ້ນຜ່າສູນກາງນ້ອຍກວ່າ 5 ມິນລີແມັດຢູ່ໃນກະແສເລືອດຂອງຄົນທົ່ວໄປ, ເຊິ່ງນັບວ່າເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ລະບົບພູມຄຸ້ມກັນຕ່າງໆໃນຮ່າງກາຍ.

ນອກຈາກນີ້, ຍັງພົບວ່າ ບັນດາເມືອງໃນປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ຕໍ່າ ແລະ ລາຍໄດ້ປານກາງນ້ອຍກວ່າ 1% ມີຄຸນະພາບອາກາດເປັນໄປຕາມເກນແນະນໍາຂອງ WHO. ໃນຂະນະທີ່ປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ສູງ 17% ທີ່ມີຄຸນະພາບອາກາດຕໍ່າກວ່າເກນແນະນໍາຂອງ WHO ໃນດ້ານຝຸ່ນລະອອງຂະໜາດນ້ອຍ (PM2.5 ຫຼື PM10). ຈາກການລາຍງານດັ່ງກ່າວ, ໄດ້ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມກ່ຽວເນື່ອງກັນລະຫວ່າງເສດຖະກິດ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ. ຍິ່ງປະເທດດັ່ງກ່າວຫາກມີການຂະຫຍາຍຕົວດ້ານເສດຖະກິດຫຼາຍເທົ່າໃດ ກໍຍິ່ງສົ່ງຜົນກະທົບກໍ່ໃຫ້ເກີດມີມົນລະພິດທາງອາກາດເພີ່ມຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ.

ແຫຼ່ງອ້າງອີງ:https://www.who.int/.../air.../who-air-quality-databasehttps://www.thaipost.net/abroad-news/118011/https://www.thairath.co.th/news/foreign/2360512